YAZILAR

“Ölüm hiçbir şeye yanıt değildir”(1)              Ölümün geldiği an, mutlak bir katatoniyi içerir. Ölen ben, geride kalanların hepsi ve belki de varoluşun kendiliği, zamanın ötesinde aşkın bir uzama eklemlenir.  Bu eklemlenme hali, devinimi içermez. Bir tür kendinde oluştur ve kalışı, durağanlığı, zamanın durduğu an’ı imler. Bu an’a eşlik eden başat …

Oysa her şeyi hazırlamıştım bir yazılması kalmıştı. Zihnimde bütün toparladıklarımı silmeme sebep oldu, o cümle. Büyük bir markete (Ankara’da yaygınlaşan tabirle gros market) girmiştim, çıkışta gördüm dev afişi; “Her çok, azdan olur.” Elimdekileri bırakıp afişi seyrettim uzun süre. Tabii ya dedim, zaten anlatmanın dayanılmaz hafifliğini yazmayacak mıydım, neden olmasın, buradan …

Yalnızlığımın ortasında gözlerimi açıp yine yalnızlığıma kapadığım zamanlarda düşündüğüm biri var. Uzun yürüyüşüm sırasında, bulutların altında uyandığım sabahlarda düşündüğüm biri var. Tek kişilik bir bando gibi ölçülü adımlarla yürüyorum yolda. Tepeden aşağı kırlangıçlar uçuyor yanımdan. Gömleğimin dışarı çıkmış etekleri uçuşuyor. İlerideki tepeleri de aşınca evime varacağım. Güneşin altında kısılmış gözlerimle …

“…Yaşamımın yarısı Ankara’da geçti. Çocukluk oyunlarımı, genç kızlık düşlerimi bıraktım Ankara sokaklarında. Her köşesinde nice anılarım gizli… Bu nedenle Ankara’yı yazmak ilk anda kolay gibi geliyor; ama bir kenti anlatmayı kabullenmek çok büyük bir sorumluluğu da sırtlanmak demek. O kentin tarihini yazmadan bugününü anlayamazsınız. Eksik kalır; çünkü kentin tarihi, onun …

‘Evlenir bunlar’. Birileri mutlaka alır, evlerine götürür. Tarhansı sorular, kapısı var, ama içine girilmesi meşakkatli, zor cümleler, sorular… İnatla çıkarlar karşımıza ve bizler inatla o soruları evlerimize taşırız. Kuşların yuvalarına taşıdığı dallar gibi. Takılırız onlara. Aklımıza takılanların bazılarıyla baş edemeyiz. Evde de sürgit  devam ederler. Neden ev? Çünkü her soru …

‘Abartılı bir özgünlük iddiası, kurnazlık ve sahtekârlık taşır’   Sevgili Aydın Afacan, son kitabınız Bulut Defteri, Ocak 2017 tarihi itibariyle, Yazılı Kâğıt Yayınları tarafından yayımlandı. Kitabınızın türü “deneme” olarak belirtilmiş olsa da, asıl meselenin “sormak” edimiyle ilişkilendiği çok açık. Dolayısıyla deneme’nin sınırlarını,  “kişiselliğini” aşan ve analitik bir bağlamın “soru uçları” …

Yavaşça yanına uzanıyorum. Öyle yavaş ki kendi nefesimi duyuyorum. Tutuyorum. Yanında iri duran cüssem istemsizce çarşafa sürtünüyor. Off… Devasa bir gürültü çıkıyor. Bir taşla iki kuş vurayım diye üzerinde eğreti duran yorganımsı battaniyeyi bacaklarına örtmeye kalkıyorum. Sürtünme sesleri birbirine karışıp bitiversin.  Battaniyenin çarşaftaki yolculuğu uzun. Yolculuğun bitmesini izlerken dudağımı ısırıyorum. …

Girer girmez boynuma sarıldı. Onu terk edip geldiğini düşündüm. Kesik kesik iç çekişinden ağlıyor sandım. Belki de öyle kurguladım. Kollarıyla çok sıkmıştı, nefes almakta güçlük çekmeye başlamışken bıraktı. İçeri, odaya aldım. Etraf dağınıktı. Kanepeye oturduk yan yana. Dizlerini titretiyordu. İçine sıkışmış öfkenin çıkmasını bekliyordum. Çıkarmamakta diretti. Yanında sessiz sessiz oturdum. …

Anahtar kilitte yavaşça döndü. Kadın elindeki mektuplarla kapıyı itti ve evinden içeri girdi. “Hayatım neredesin?” diye seslendi mektupları ayakkabılığın üzerine bırakırken “Uzun süredir kapıyı çalıyorum!” “Mutfaktayım!” diye yanıtladı onu adam “Sana yemek hazırlıyorum! Çok güzel oluyor; görünce bayılacaksın!” Kadın güldü, “Neymiş bakalım o yemek?” diye sordu. Ayakkabılarını ve ceketini çıkardı. …

Sorularla günlük tutuyorsan, kimse cevap vermese de soruyorsan, bu kendine soruyorsun demekse, ne bir üveylik, ne de başka bir şeyse, kelimelere bakmak, onlardan sorular çıkarmak akıl işiyse, kapısı olan ama içine girilemeyen sorular varsa, bu çağın yazarlarının, felsefecilerinin defterleri sorularla tıka basa doluysa, “Şu soruları bitir artık da git birazcık …