GÖL / İBRAHİM TIĞ – ŞİİR

önce geceyi, sonra beni soy üzerinden!
ten harami sıcağı, gülüşün tomurcuk
sav başından kendini, lut’u unut!
güzel adamları var çıkmaz sokakların
çıkmaz sokakların insanları

karanlıkta göz kırpma bana, göremem
sıcağına bağlıyorum ağzını akıntıların

tenini, tenimle giydireyim, utanma
iki dilin bir insan ettiği yerdeyiz
söndür sihirli lambasını alaaddin’in

en utandığımız yerlerimizle
bütünleşiriz kalabalığı sağaltarak

(Tanıtım Bülteninden)