Ahmet İnam, bozkırın ortasındaki bir felsefeci, hoca, gönül insanı ve sohbet ehlidir. Derslerinde ya da sunumlarında bulunmak bir şanstır. “Öte” ve “Beri” sözcükleri üzerinden şiirin ne’liğini, deyim yerindeyse vecd halini betimlediği sempozyum sunumunu unutmam olası değil. Bu kitap, kendi sözcüklerini ve kavramlarını üreterek felsefeyi gönül işi kılan ve bu ‘Gönül …

Gündüz Düşleri’nde umutlu rüyalarla gerçeküstü kâbusların arasında dolaşan oyunbaz öyküler var; delilikle değişkenliğin kol kola yürüdüğü aykırı kesitler. Elinde feneriyle dolaşan yolcunun, gerçekliğin perdesinin ne zaman açılıp kapandığını arama düşleri. “Biliyorum, benden oldukça memnundun. Issız adalara, ufkun her yanına benimle varırdın. Ah şu düşler; sıcacık, yumuşacık, korunaklı ve huzurlu gündüz …

  geceleyin, yanına sevgili yerine kağıt ve kalem alarak uyumak kimin işidir ki, kimin aklına gelir imkanı varsa? denedim; gelmeyeceğini bile bile, uykuyu da çağırmak adına, kağıt ve kalem aldım uyurken yanıma. kendimi biricik ve yalnız hissettim çoğu zaman; bütün yazanlar gibi. kimi zaman bir karabasanı, ayrıntıların gizlendiği ya da …

Bugünlerde insanların çoğu vakitsizlikten söz ediyor. Çoğu zaman, telaşla bir yerlere yetişmekten, kitap okumaya ya da birbirimizin gözlerine bakmaya bile fırsat bulamıyoruz. Neyse ki edebiyatta çareler tükenmiyor; durup dinlenmeye, sakinleşmeye ihtiyacımız olduğu o sakin limanları “kısa öykü”de buluyoruz. Gökhan Tok bu kitabında bizleri hikâyeleri anlatılmayan küçük insanlarla tanıştırıyor. Bir an …

“1940 senesinin onuncu gününde büyük amcamın motosikletini çaldık ve bir müddet bindik. Meyve hırsızlığını çok erken öğrenmiştik. İnsanların bahçelerinin duvarına tırmanırdık ve incir ile nar çalardık. Ne keyifliydi. Geceleri, Sâfiâbad Çölü’nde göğsümüzün üzerinde sürüne sürüne karpuz ve salatalık tarlalarına kadar giderdik. Karanlık ve acıyı bağrımıza basardık. İyi bir alıştırmaydı. Hâlâ …