MedaKitap
‘öteki ben’le karşılaştık bu sabah kahvaltıda. en son bir akşam yemeğinde karşılaşmıştık, günler önce. onu görmezden gelip, yüzümü kendime çevirdim aynı masada. birbirimizle göz göze gelmeden yaptık kahvaltımızı.
beraber çıktık evden. arkama hiç bakmadım ama takip edildiğimi biliyordum. ‘öteki ben’, attığım adımların aynısını atmaya, çıkardığım bütün sesleri benimle eş zamanlı çıkarmaya başladı yolda yürürken, kendini kamufle etmek için.
bana benzemeye başlaması, beni taklit etmesi hoşuma gitmeye başlamıştı. alışmaya başladım ona. kendimle onun arasında anlam veremediğim bir ilişki olduğunu düşündüm yol boyunca.
‘öteki ben’ benden daha karizmatik, yakışıklı ve doğaldı, imrendim ona. arada bir arkama dönüp bana benzemesini izledim.
Öykü Gazetesi, Eylül 2020
