MedaKitap
sekans**
Belki de imkânlarımızın tekrarını şairin bizim için inşa ettiği kaleye kapatmalıyız. Bin yıllık uykumuzdaki o zımparalanmış rüyanın, birbirini tamamlayan bölümlerini paylaştık böylece. Bizim için dizilen notalar arası gamlarda; bir ince bir kalın, inceden kalına, kalından inceye söylenip duruyoruz. yakalanıyoruz, defalarca çil yavrusu gibi dağıldığımız soruya: frekans ve sekans nedir?
Şairin demediğini, diyemediğini lanet bir metafizik meselesine çeviren herkesi tek tek susturmak istiyorum. Susun! Sesleriniz ve görünen bedenleriniz şiirle çarpışınca yok ettiğiniz onca şey ağlayarak tırmanıyor eteklerime.
Enta omri*… Çok üzgünüm…
Yalnız değilsin ey şair…. Tek parça yükseldiğin ve battığın dolunay akşamında kızıl alevleriyle yetişen, gölgene bağımlı bir şey var. Seninle eş zamanlı yaratılmış tam bir vücut bütünlüğü. Sen benim ömrünsün diyor; sesini su gibi çarparak her sabah yüzüne, hücrelerine yerleşiyor tekrar tekrar. Soğuk sanmıştın, ürpermiştin belki de yoklayarak dinginliği, akıp giden lav sanmıştın belki de… Oysa: enta omri…
*Enta omri: sözleri Mısırlı şair Ahmed Rami’ye, müzikleri ise büyük besteci, hanende Muhammed Abdülvahab’ait, Ümmü Gülsüm tarafından seslendirilen bir şarkı.
**yas-na: Yas’ın öteki yüzü- Seda Zengin, Medakitap, 2022
