MedaKitap
duruyordu bir yol durması gereken yerde
atın sırrı yoktur, koşarak çizer yolunu…
1.
bir at ki koşumundan
bağlanmıştır yola. dik bir çivi eğilirken
yaşlı bir kesere-
çürüdü yol, eskiler böyle derdi…
2.
kaldırımın ayak bileğimi kıran
tarafında duruyordum ben
içimizden biri daha kırıldı sonra, ona
bakmaktan geliyordum
fazla baba gibiydi ev kapının önünde, gereksiz
bir kalfa… herhangi bir harfin çoğulluğu gibi
düştü işte-
uzamayan bir ağacın dalıyla
atçılık oynadık orada, bir atla, kim kime düşerse
3.
durduğu yerde duramayan
başka nesneler de girdi hayatıma–
