MedaKitap

Eğer insanoğlu evrimini tamamladıysa hepimizin vay haline! Çünkü cehalet bizi bir arada yaşayamaz hale getirdi. Öfke doğurdu. Hep dipten beslendi. Umutsuzluk doğurdu. Dibi çamurlu, üstü gökdelenli bir memleket olduk. Kimse de cehaletine sahip çıkmadı. O zaman bu kadar cahil nereden çıktı!? Televizyondan! Kolayına kaçmak için değil, inandığım için televizyon diyorum. …

“Tütün” ile “Ateş” arasındaki edimsel ilişki, varlıksal ve karmaşık bir olgudur. Ateş, tütünü yakar. Yanma anında beş duyuyla ilişkilenen ve algı içeriğini oluşturan bir metamorfoz yaşanır. Ateşin yakması ve tütünün yanması, kaçınılmazdır ve doğaları gereğidir. Bu kaçınılamaz ve metaforik ilişki, farklı örneklerle çoğaltılabilir: Aşık ile Maşuk, Yol ile Yolcu, Ölüm …

  Şiir söz konusu olduğunda, iktidar alanını şu ya da bu şekilde dayatan, elindeki imkânları sonuna kadar kullanarak egosunu test eden şairler hep olmuştur, oluyor. Ego’yu, yaratı’nın bir gereği olarak görmek doğalsa da, şairin iktidar olma, hep ‘orada’ kalma, şiiri bir ‘benzemeyenine’ bırakamama hastalığını bir türlü anlayabilmiş değilim; hala değilim! …

“Ve birden kafana dank eder: Buraya ait değilsin sen! Bu kentte bir hiçsin, bir fazlalık, yabancı bir unsur. İçine anlatılmaz bir yılgınlık çöker. Birazdan hava kararacak ve yine o soğuk pansiyon odasına döneceksin. Türkiye düşünülmeyecek kadar uzak.” Ankaralı yazar Sedat Erden, iki öykü kitabından sonra Mayıs 2011’de Artshop Yayıncılıktan çıkan …

  Bir toplum dibini nasıl görür? “Dip bilgisi” nasıl edinilir? Zor ve zamansız sorular. Alkoliklerine bakarak elbette. Madde bağımlılarına bakarak, sokakta yaşayan evsizlere bakarak, cezaevlerine bakarak, huzurevlerine bakarak, çocuk esirgeme evlerine bakarak, hastanelerine bakarak vs. “Dip”, “dibi bulmak”, “dibe vurmak”gibi kavramlarla ilgilenmek, çamuru göze almak demektir. Buna da kimse yanaşmadığından …